Rust willen we allemaal

Rust willen we allemaal

In de top 3 van meest gestelde hulpvragen staat met stip ‘rust’ bovenaan. Veel van mijn clienten willen rust. En wellicht geldt dit voor de meeste van ons. Een leven in rust. Weg van de hectiek, de chaos en vooral rust van zoveel negatieve emotie. Het leven is inderdaad een wervelstorm zo nu en dan. En voor sommigen vaker en heftiger dan voor anderen. Het is inherent aan het leven. Hoezeer verlangen we dan naar die rust. Toch is er iets met die wens om rust te vinden. Want het is evenzeer waar dat als we het dan rustig hebben, er wel weer iets gebeurt waardoor de rust verstoord wordt. Verslaafd aan onrust? Zoals we ook verslaafd kunnen zijn aan ons denken? Nee toch?! 

Sinds ik mij verdiep in de Cursus in Wonderen ben ik die vraag omtrent rust ervaren, opnieuw gaan doorwerken. Wat de Cursus erover zegt – vrij vertaald – is dat de onrust die we ervaren te maken heeft met de negatieve betekenis die we geven aan gebeurtenissen; ‘hij betaalt niet want hij zit me dwars’ of ‘ik ben kwaad op mijn vriendin want ze heeft me gekwetst’ of ‘iedereen is op vakantie en ik zit hier in mijn uppie alleen te zijn’. Het gevolg is dat we hierover onvrede ervaren en dat dit onrust brengt in onszelf. De Cursus geeft aan dat er geen verschil is in de mate waarin we onvrede ervaren. Onvrede is onvrede. Er bestaat niet zoiets als kleinere of grote onvrede. Alle gebeurtenissen die ons tot onvrede brengen, verstoren onze rust in dezelfde mate. 

Doordat we in de onrust die we ervaren onze focus naar buiten richten; ‘… als hij/zij nou eens dit of dat zouden doen of laten’ gaan we voorbij aan wat onze innerlijke onvrede is. Geloof je werkelijk dat je ex niet betaalt omdat hij je dwars wil zitten? Of is er misschien iets in jou waar je last van hebt dat je dit tot waarheid hebt gemaakt? Byron Katie zou op dit moment vragen: ‘hoe weet je dat het waar is?’ Als je rust wilt bewerkstelligen, weet dan dat het antwoord voor rust zich in jou bevindt.

Om nog één persoonlijke illustratie te geven: onlangs kreeg ik een berichtje van iemand die me dierbaar is. Ik gaf betekenis aan het berichtje op een manier die bij mij onbewust een angstig gevoel aanwakkerde. De betekenis was gebaseerd op eerdere ervaringen. Ik was die dag niet te genieten en kon mijn hoofd er niet bijhouden. Ik voelde lichte paniek en onrust in mijn lijf. Bang dat er iets zou gebeuren. Op het moment dat ik merkte hoe heftig ik reageerde op de betekenis die ik had gegeven aan het berichtje, maakte ik me ervan los. Ik vroeg me af of ik werkelijk in staat was om te weten wat het berichtje inhield. Wat maakte eigenlijk dat ik er überhaupt betekenis aan gaf? Controle? Dus kennelijk was ik ergens bang voor? Wat zorgt er in mij voor dat ik daar zoveel onrust bij voelde? En toen ik daar het antwoord op had, kon ik het loslaten. Die onrust ging over iets in mij waarop ik niet vertrouwde en had ik geprojecteerd op het berichtje. En ik ben alleen verantwoordelijk voor datgene wat zich in mij afspeelt. En alleen datgene wat zich in mij afspeelt, kan ik veranderen. 

Langdurig rust ervaren gaat dus niet over de omstandigheden beteugelen. Hoewel een stemmetje in mij nu wel zegt dat het erg fijn zou zijn als de omstandigheden meewerken. Integendeel. Rust vinden is het proces waarin we datgene wat we buiten onszelf leggen en leidt tot negatieve emotie, terughalen naar onszelf. Als we vervolgens vanuit een milde, zachte blik naar binnen kijken, zien we wat er zich in onszelf afspeelt en leren we alles in onszelf kennen. Dat zorgt voor rust. Iets waar we mogelijk nog geen oog voor hadden, krijgt nu de aandacht die het vraagt. Rust ontstaat wanneer angst ruimte maakt voor liefde.

Jezelf laten zien

Jezelf laten zien

‘Barbara, zo vaak hebben wij het gehad over jezelf laten zien. Nu doe ik dat – laat m’n emoties zien, mijn gedachten, spreek me uit en weet je wat; ik kom erachter dat sommigen daar niets mee kunnen. Ze trekken zich terug, laten niets meer horen’. Ik luister. Ze gaat verder; ‘ik vind het heel naar, voel me naakter dan naakt en kennelijk schrikt het mensen af’. Ik wacht nog even. De ruimte geeft haar de gelegenheid om ook aan mij haar gekwetstheid hierover te laten zien. Ik kijk haar aan. Zij vervolgt; ‘ik wil mensen niet tot last zijn. Het voelt alsof ik dat nu wel ben’. Toch?! Ze wendt haar blik tot mij en kijkt me vragend om bevestiging aan. Langza am stel ik de vraag of ze ook andere ervaringen heeft met zichzelf laten zien. Nu is zij het die pauzeert. En dan verandert haar gezichtsuitdrukking. Deze wordt zachter, opener. ‘Jawel’, zegt ze; ‘Een aantal mensen bellen wat vaker, appen me om te vragen hoe het is. En mijn beste vriendin komt vanavond voor me koken’. ‘Maar’ voegt ze er snel aan toe; ‘vooral mijn familie kan er dus helemaal niets mee’. Die voelde ik aankomen. Ze zucht.

Het is verdrietig om te bemerken dat het laten zien van jezelf, anderen afschrikt. Heel verdrietig zelfs. Zeker en bovenal als het je familie betreft. We willen tenslotte niets liever dan gezien en gehoord worden én dat we in onze kwetsbaarheid ontvangen worden. De werkelijkheid is echter dat diezelfde kwetsbaarheid zo krachtig is dat anderen er bang van worden. Zich tekort voelen schieten of het dermate pijnlijke plekken van de ander aanraakt, dat het zo snel mogelijk toegedekt wordt. Er van weg draaien is een vorm van bescherming. En helaas betreft dat niet zelden het gezin, je familie waarbinnen je geleerd hebt om je niet uit te spreken, door te gaan – rug recht, neus vooruit – en net te doen of datgene waar we het niet over hebben, er ook niet is.

Jouw kwetsbare kracht maakt anderen onzeker. It’s part of the deal. Laat je niet ontmoedigen. Het gaat namelijk om jou. Alleen om jou. Door jezelf te laten zien wordt je vrijer, lichter, krachtiger en liefdevoller naar jezelf toe. In het jezelf laten zien, ben je in staat al je emoties te omarmen. Door jezelf te laten zien, trek je mensen aan die hetzelfde wensen voor zichzelf. En ja, door jezelf te laten zien wordt ook helder welke mensen er niet of nog niet aan toe zijn om zich te openen. Om zichzelf te zien in het licht van jouw licht. Accepteren dat dat zo is. En keuzes maken aan wie je jezelf toont. In ieder geval aan jezelf.