In de top 3 van meest gestelde hulpvragen staat met stip ‘rust’ bovenaan. Veel van mijn clienten willen rust. En wellicht geldt dit voor de meeste van ons. Een leven in rust. Weg van de hectiek, de chaos en vooral rust van zoveel negatieve emotie. Het leven is inderdaad een wervelstorm zo nu en dan. En voor sommigen vaker en heftiger dan voor anderen. Het is inherent aan het leven. Hoezeer verlangen we dan naar die rust. Toch is er iets met die wens om rust te vinden. Want het is evenzeer waar dat als we het dan rustig hebben, er wel weer iets gebeurt waardoor de rust verstoord wordt. Verslaafd aan onrust? Zoals we ook verslaafd kunnen zijn aan ons denken? Nee toch?!
Sinds ik mij verdiep in de Cursus in Wonderen ben ik die vraag omtrent rust ervaren, opnieuw gaan doorwerken. Wat de Cursus erover zegt – vrij vertaald – is dat de onrust die we ervaren te maken heeft met de negatieve betekenis die we geven aan gebeurtenissen; ‘hij betaalt niet want hij zit me dwars’ of ‘ik ben kwaad op mijn vriendin want ze heeft me gekwetst’ of ‘iedereen is op vakantie en ik zit hier in mijn uppie alleen te zijn’. Het gevolg is dat we hierover onvrede ervaren en dat dit onrust brengt in onszelf. De Cursus geeft aan dat er geen verschil is in de mate waarin we onvrede ervaren. Onvrede is onvrede. Er bestaat niet zoiets als kleinere of grote onvrede. Alle gebeurtenissen die ons tot onvrede brengen, verstoren onze rust in dezelfde mate.
Doordat we in de onrust die we ervaren onze focus naar buiten richten; ‘… als hij/zij nou eens dit of dat zouden doen of laten’ gaan we voorbij aan wat onze innerlijke onvrede is. Geloof je werkelijk dat je ex niet betaalt omdat hij je dwars wil zitten? Of is er misschien iets in jou waar je last van hebt dat je dit tot waarheid hebt gemaakt? Byron Katie zou op dit moment vragen: ‘hoe weet je dat het waar is?’ Als je rust wilt bewerkstelligen, weet dan dat het antwoord voor rust zich in jou bevindt.
Om nog één persoonlijke illustratie te geven: onlangs kreeg ik een berichtje van iemand die me dierbaar is. Ik gaf betekenis aan het berichtje op een manier die bij mij onbewust een angstig gevoel aanwakkerde. De betekenis was gebaseerd op eerdere ervaringen. Ik was die dag niet te genieten en kon mijn hoofd er niet bijhouden. Ik voelde lichte paniek en onrust in mijn lijf. Bang dat er iets zou gebeuren. Op het moment dat ik merkte hoe heftig ik reageerde op de betekenis die ik had gegeven aan het berichtje, maakte ik me ervan los. Ik vroeg me af of ik werkelijk in staat was om te weten wat het berichtje inhield. Wat maakte eigenlijk dat ik er überhaupt betekenis aan gaf? Controle? Dus kennelijk was ik ergens bang voor? Wat zorgt er in mij voor dat ik daar zoveel onrust bij voelde? En toen ik daar het antwoord op had, kon ik het loslaten. Die onrust ging over iets in mij waarop ik niet vertrouwde en had ik geprojecteerd op het berichtje. En ik ben alleen verantwoordelijk voor datgene wat zich in mij afspeelt. En alleen datgene wat zich in mij afspeelt, kan ik veranderen.
Langdurig rust ervaren gaat dus niet over de omstandigheden beteugelen. Hoewel een stemmetje in mij nu wel zegt dat het erg fijn zou zijn als de omstandigheden meewerken. Integendeel. Rust vinden is het proces waarin we datgene wat we buiten onszelf leggen en leidt tot negatieve emotie, terughalen naar onszelf. Als we vervolgens vanuit een milde, zachte blik naar binnen kijken, zien we wat er zich in onszelf afspeelt en leren we alles in onszelf kennen. Dat zorgt voor rust. Iets waar we mogelijk nog geen oog voor hadden, krijgt nu de aandacht die het vraagt. Rust ontstaat wanneer angst ruimte maakt voor liefde.
Recente reacties