door Barbara Veldt | sep 29, 2019 | Gezin en Relatie, Inspiratie, Persoonlijke ontwikkeling, Psychologie
Er is niets menselijker dan je willen vastbijten in jouw versie van de waarheid. We bekvechten wat af om ons gelijk te halen. Sterker nog: er is een psychologische theorie – cognitieve dissonantie – die uitwijst dat als we eenmaal iets geloven over onszelf en de wereld om ons heen is, we alleen die info filteren die ons geloof over iets of iemand ondersteunt. Het voorkomt dat we geconfronteerd worden met de negatieve emotie die we ervaren als we geen gelijk hebben. Het houdt ons ver weg van een gevoel van schuld, schaamte, angst en/of ongemakkelijk voelen.
De dissonantie theorie ten spijt, gelijk willen hebben is een lastige en meestal onwenselijk ingrediënt in het behouden van een gezonde relatie. Let wel: conflicten hoeven niet persé slecht te zijn. Een conflict kan partners zelfs dichterbij elkaar brengen doordat ze hun zorgen delen en op zoek gaan naar wenselijke uitkomsten. Dit is echter niet het geval bij het vasthouden aan je gelijk. Als gelijk krijgen en hebben prioriteit geniet op je relationele agenda, krijg je te maken met de volgende uitdagingen:
- hoe vaker jullie escaleren op het verkrijgen van je gelijk, des te sterker je percepties over elkaar negatief gekleurd worden. Gedrag wordt geevalueerd als intentioneel, verwijtend en zelfs egoïstisch. Met alle gevolgen van dien.
- eerdere ervaringen zijn vaak input om situaties in het hier en nu te beoordelen. Voor je het weet zit je samen in een patroon waarin je in duivelse dialogen terecht komt. Met alle negatieve, energiesluprpende interacties tot gevolg.
- Stabiele relaties kennen veel meer positieve dialogen dan negatieve. Gevangen in de behoefte om gelijk te hebben, zullen jullie meer te maken krijgen met beschuldigen, verwijten maken, elkaar neerhalen, kleineren en/of bekritiseren. Daar is de relatie toch niet voor bedoeld?!
Interacties waarin het gelijk overheerst, zet ons gevangen in patronen waar de enige weg naar de uitgang, verwijdering is. We trekken ons terug of zetten ons schrap voor het volgende duel. Een gebed zonder end. Met slechts verliezers aan de zijlijn. Wat als je ervoor kiest om je behoefte om gelijk te hebben opgeeft? Wat krijg je er dan voor terug? Nou. Dit…
- door niet je energie langer te richten op de ander te overtuigen van je gelijk, ben je meer in staat om stil te staan bij de gevoelens en behoeften van je partner. In andere woorden: je bent minder met jezelf bezig en meer met jullie samen.
- hierdoor ontstaan meer positieve interacties waardoor positieve gevoelens over jezelf en over jullie relatie, toenemen. Je voelt je meer gezien, meer geliefd en meer gewaardeerd.
- doordat je meer in contact bent, zijn verschillende gezichtspunten makkelijker te overbruggen. Je aandacht is bij het begrijpen van de ander en daarmee hoor je beter wat voor de ander belangrijk is. En visa versa. En alleen al je gehoord voelen kan er voor zorgen dat je je makkelijker neerlegt bij dat situaties weleens anders gaan dan je had gewenst.
Als je je wens om gelijk te hebben opgeeft, krijg je er iets waardevols voor terug: de weg naar meer in contact zijn, je verbonden voelen samen, brengt jou en jullie relatie op een plek in je leven waarin het veilig, vertrouwd, geborgen en waardevol voelt. Je hoeft er alleen nog maar voor te kiezen.
door Barbara Veldt | sep 29, 2019 | Inspiratie, Persoonlijke ontwikkeling, Psychologie
[vc_row][vc_column][vc_column_text]Wat is de reden van mijn ergens aan vasthouden? Dat mijn gedachten uitgaan naar situaties, naar mensen en gebeurtenissen die me zoveel energie kosten? Simpel: we zijn verslaafd aan denken. We zijn verslaafd aan de controle waarmee het denken ons misleidt! Ja inderdaad. Je leest het goed. We zijn net als de hond die zijn bot niet loslaat. We kauwen, bijten of likken erop alsof het ons laatste maal betreft. Alle ‘wat als’ of ‘had ik maar’ of andere dramatische gedachten bezetten ons en trekken onze energie leeg.
Het kan anders. Volgens mij zijn we het er wel over eens dat het namelijk nergens toe leidt. De situatie verandert niet, de mensen blijven wie ze zijn en we krijgen door ons denken niet meer grip op ons leven. Wat we willen veranderen als we loslaten, is onze gedachten. Die hebben ons in de greep. We zijn erdoor bezet. We roepen: ‘ik moet het loslaten’. We bedoelen: ‘ik wil er geen aandacht meer naar toebrengen’. En daar is het nodige voor nodig want het is als die roze olifant; ‘als we zeggen om er dan niet meer aan te denken, staat ie al in de kamer’.
Wat jij los wilt laten, heeft jouw voelen erover nodig. De situatie vraagt van jou om datgene wat jij voelt, toe te laten en het er te laten zijn. En als het er dan is, geef je het gevoel figuurlijk de stoel naast jou. Niet meer en niet minder. Je kijkt het aan, stelt zo nu en dan een nieuwsgierige vraag, luistert in stilte naar het antwoord en je brengt je aandacht naar de energie die eronder ligt. Zit er onder die boosheid wellicht een gevoel van onmacht? Merk je aan jezelf dat het ergens een gevoel van niet goed genoeg zijn, aanraakt? Waar gaat die controle – die steeds terugkerende gedachten – over?
Het kan zijn dat je gevoelens als schaamte of schuld gaat voelen. Dat je voelt dat je bepaalde betekenis toegekent aan de situatie die je een gevoel geven tekort te schieten. Inderdaad. Allemaal gevoelens die je liever niet voelt. En er dus bezig bent met datgene wat zich buiten jouzelf afspeelt. Vingers wijzen, of je gedachten naar het verleden of de toekomst laten afdwalen. Je wilt controle en de slotsom van iets vasthouden is dat je geen enkele controle hebt.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column css=”.vc_custom_1569786571599{margin-top: -100px !important;}”][os_text_and_quote quote_text=”Je denken geeft je de schijn van controle”]Hoe meer je denkt, des te meer je de illusie hebt van controle. Des te angstiger je wordt, des te groter de behoefte aan controle. Des te meer je gaat piekeren. En zo blijf je in cirkels bewegen en raak je erin gevangen.[/os_text_and_quote][vc_empty_space height=”50px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column css=”.vc_custom_1569782807120{margin-top: -200px !important;}”][vc_column_text][vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]
Je vele gedachten over situaties en mensen zijn dus het excuus om niet te hoeven voelen. Het zijn rationalisaties die dienen als verklaring over hoe we ons voelen. We voelen echter niet als we denken. Zodra je je meer comfortabel gaat voelen met het gevoel dat je uitnodigt op de stoel tegenover je, ga je merken dat er diepere angsten onder liggen. Meestal die te maken hebben met onze hechtingsbehoeften. We willen ons geliefd voelen, ertoe doen en goed genoeg zijn. We willen dat er van ons gehouden wordt en dat we gewaardeerd worden.
Thich Nhat Hahn zei het al: ‘We hebben moeite om ons lijden los te laten. Uit angst voor het onbekende houden we liever vast aan het vertrouwde’. Loslaten is moeilijk, omdat het betekent dat je iets van jezelf moet loslaten. Je verwachtingen, je behoeften, je illusies. Het goede nieuws hierin is dat het niet echt van jou is. Het zijn aspecten van wie je denkt te zijn, gestoeld op oude overtuigingen. Je bent je ermee gaan identificeren. Zonder je af te vragen of deze in het hier en nu nog steekhoudend zijn. Laat het gaan en het laat jou los. Het wordt tijd dat je je eigen verhaal gaat herschrijven.
In de meeste gevallen kun je de emoties die thuishoren bij een onderliggend gevoel, zelf doorwerken. Hier is een proces dat u kunt doorlopen om de greep van de situatie van “loslaten” los te laten:
Zoek een rustige plek waar je niet gestoord zult worden. Geef jezelf minstens 30 minuten omdat je de energie van het proces niet wilt doorbreken.
- Ga ontspannen zitten in een stoel of op de vloer.
- Sluit je ogen en haal tien keer diep adem om jezelf te kalmeren en te centreren.
- Focus op het proces van je ademhaling. Dwing het niets te zijn. Laat je lichaam gewoon ademen zoals het altijd doet.
- Als je je kalm voelt, denk dan aan de situatie waar je last van hebt, dat wat je wilt loslaten. Voel de gevoelens die opkomen. Houd niets achter.
- Focus op het sterkste gevoel. Waar voel je het precies in je lichaam? Alle emoties huizen in ons lichaam die op hun beurt fysieke sensaties creëren (pijn, hitte, kou, gevoelloosheid, beklemming, enz.).
- Focus op het gevoel in je lichaam. Neem de tijd om precies te begrijpen waar het is en wat de sensaties zijn. Probeer er niet weg te laten gaan, want dit zal er alleen voor zorgen dat ze blijven bestaan. Observeer de sensatie. Beschrijf het zo gedetailleerd mogelijk. Terwijl je dit doet, kan het gevoel veranderen en evolueren. Blijf erbij.
- Als je eenmaal weet wat en waar de sensatie is, vraag je af welke boodschap je lijf probeert over te brengen. Dit soort ingevingen komen vanuit je binnenwereld en zijn er om je te helpen groeien. Het hoeven niet persé woorden zijn. Het kunnen kleuren, gevoelens, geuren of een willekeurige ingeving zijn. Sta open voor alles wat zich voordoet. Het kan wel of niet iets zijn dat zinvol is. Beoordeel het niet als goed, slecht, goed, fout, gek of iets anders. Wees er gewoon bij en laat het gewoon opkomen.
- Als je het gevoel hebt dat je zoveel mogelijk informatie hebt ontvangen, haal dan tien keer diep adem, en concentreer je op het proces en de gewaarwordingen van de ademhaling.
- Open je ogen en begin te schrijven wat voor jou opkomt in een dagboek of notitieboek. Pen en papier werken het beste voor dit proces. Blijf zo lang als je kunt schrijven zonder er iets over te beoordelen. Jij noch iets wat je schrijft is verkeerd, gek, dom of enig ander negatief oordeel. Ook jij noch iets wat je schrijft is goed, briljant of geweldig. Dat is het gewoon.
- Beantwoord in je dagboek de volgende vragen: Hoe kan wat ik net heb ervaren me helpen vooruit te komen in mijn leven? Kan ik de moeilijke ervaring anders zien? Kan ik mezelf anders zien? Wat kan ik doen om de emotionele tol van soortgelijke ervaringen in de toekomst te minimaliseren en los te laten wanneer ze zich voordoen? Wat zou een ondersteunend verhaal zijn dat ik mezelf over de situatie kan vertellen?
- Herhaal dit proces totdat je voelt dat u echt kunt loslaten en vooruit kunt gaan.
Als je door het eerste verzet heen bent en je je aan deze oefening kunt geven, zul je merken dat datgene wat jou zo bezet houdt, meer en meer vervaagt. Het laat jou los. Er komt een moment waarop je je realiseert dat je er al even niet aan gedacht hebt. Dit heeft te maken met dat je stilgestaan hebt bij datgene wat jouw gevoel je al die tijd al wilde laten weten. Je bent gaan luisteren en in die stille aandacht, vind je de kracht andere waarheden over jezelf eigen te maken. Je houdt nu anders vast.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
door Barbara Veldt | sep 29, 2019 | Gezin en Relatie, Inspiratie, Persoonlijke ontwikkeling, Psychologie
Energie. Een woord dat we veelvuldig gebruiken maar waarvan we, ik in ieder geval wel, niet altijd bewust ben van de impact ervan. Toch gaat het in het leven veelal over energie; goede en slechte energie. En weet je wat zo mooi is aan energie: we hebben allemaal het vermogen om goede energie aan te voelen. Zo ook slechte energie. Een kwestie van goed afstemmen op wat er met je gebeurt als je tegenover of met iemand bent. Sommigen krijgen rillingen of een ongemakkelijk gevoel, anderen voelen dat ze in de buurt willen zijn van die andere persoon. Innerlijke sex-appeal noem ik dat laatste. Terug naar energie. Marie Kondo heeft haar ‘Spark of Joy’ gebaseerd op energie, de wet van de aantrekking kent haar oorsprong in energie.
Energie is leven. Energie voel je in bepaalde materie, in je omgeving, je huis. Energie is altijd en overal. En ook bij potentiële relaties is energie van groot belang. We zijn gemaakt om te verbinden. Op celniveau is dat al vastgelegd. Verbinden is wat we evolutionair altijd hebben gedaan. Als we als twee positieve energiëen verbinden, tillen we elkaar naar een hoger niveau. De energie van de ander haalt het beste in onszelf naar boven. En visa versa. Als je iemand tegen het lijf loopt die negatieve energie uitstraalt, haalt het je naar beneden. Trekt het je letterlijk en figuurlijk leeg. En soms gaan we daaraan voorbij. Willen we niet voelen wat we voelen. Voor de intieme relatie is dat uiteindelijk funest. Daarom zijn ruzies ervoor om bij te leggen. Geen ruzie maken, opkroppen of onder het tapijt schuiven, zorgt ervoor dat negatieve energie zich oplaadt. En die spanningsvolle energie is uiteindelijk slecht voor onze gezondheid. Terwijl een ruzie of conflict bijleggen, weer ruimte maakt voor positieve energie.
Ik gebruik vaak de metafoor van het glas; we weten dat hele hoge tonen dusdanig op de energie van een glas vibreren, dat deze uiteindelijk breekt. Zo is het ook met relaties: vind díe positieve vibratie in je relatie waardoor je glas helder wordt en blijft. Als je denkt; ‘mijn relaties tot nu toe zijn mislukt’ dus ik ben niet relatiewaardig dan heb ik goed nieuws. Het is écht mogelijk om een gezonde relatie op te bouwen. Afgezien van veiligheid en vertrouwen geven, kun je ervoor kiezen om jouw eigen energie, positief te houden. En dan heb ik het niet over NLP of positieve psychologie. Ik heb het over bewustzijn. Als je bewust bent van jouw eigen houding, doe je iets in de trilling frequentie van jullie beiden. Ik geef een voorbeeld; laatst vroeg mijn lief iets waarna ik irritatie voelde. Ik reageerde ook geïrriteerd. En zag in een fractie van een seconde wat er bij mijn partner gebeurde. Dat wilde ik niet. Ging even in contact met mezelf en voelde dat mijn irritatie ging over het feit dat ik onvoldoende mijn grens had aangegeven. Ik zat midden in een ingewikkelde rapportage. En werd eruit gehaald. Toen ik de mildheid naar mezelf kon voelen over de irritatie ( ‘ik ben geen chagrijn ik ben uit mijn concentratie gehaald’ ) veranderde mijn energie en kon ik van daaruit mijn houding = energie veranderen. En daarna ontstond weer een positieve interactie sequens.
Energie verandert energie. Energie verandert je hechtingsverhaal. Energie laat je creëren. Energie doet je groeien of verwelken. Energie is een bron waarin ofwel angst houvast heeft, ofwel liefde resoneert. En alles wat daaruit voorkomt, is energie. Focus je energie op openheid, op een liefdevolle houding, op verantwoordelijkheid nemen. En elk troebel glas wordt helder. Dit is de invloed die jij hebt.
door Barbara Veldt | aug 15, 2019 | Hulpverlening, Inspiratie, Persoonlijke ontwikkeling, Psychologie
In de top 3 van meest gestelde hulpvragen staat met stip ‘rust’ bovenaan. Veel van mijn clienten willen rust. En wellicht geldt dit voor de meeste van ons. Een leven in rust. Weg van de hectiek, de chaos en vooral rust van zoveel negatieve emotie. Het leven is inderdaad een wervelstorm zo nu en dan. En voor sommigen vaker en heftiger dan voor anderen. Het is inherent aan het leven. Hoezeer verlangen we dan naar die rust. Toch is er iets met die wens om rust te vinden. Want het is evenzeer waar dat als we het dan rustig hebben, er wel weer iets gebeurt waardoor de rust verstoord wordt. Verslaafd aan onrust? Zoals we ook verslaafd kunnen zijn aan ons denken? Nee toch?!
Sinds ik mij verdiep in de Cursus in Wonderen ben ik die vraag omtrent rust ervaren, opnieuw gaan doorwerken. Wat de Cursus erover zegt – vrij vertaald – is dat de onrust die we ervaren te maken heeft met de negatieve betekenis die we geven aan gebeurtenissen; ‘hij betaalt niet want hij zit me dwars’ of ‘ik ben kwaad op mijn vriendin want ze heeft me gekwetst’ of ‘iedereen is op vakantie en ik zit hier in mijn uppie alleen te zijn’. Het gevolg is dat we hierover onvrede ervaren en dat dit onrust brengt in onszelf. De Cursus geeft aan dat er geen verschil is in de mate waarin we onvrede ervaren. Onvrede is onvrede. Er bestaat niet zoiets als kleinere of grote onvrede. Alle gebeurtenissen die ons tot onvrede brengen, verstoren onze rust in dezelfde mate.
Doordat we in de onrust die we ervaren onze focus naar buiten richten; ‘… als hij/zij nou eens dit of dat zouden doen of laten’ gaan we voorbij aan wat onze innerlijke onvrede is. Geloof je werkelijk dat je ex niet betaalt omdat hij je dwars wil zitten? Of is er misschien iets in jou waar je last van hebt dat je dit tot waarheid hebt gemaakt? Byron Katie zou op dit moment vragen: ‘hoe weet je dat het waar is?’ Als je rust wilt bewerkstelligen, weet dan dat het antwoord voor rust zich in jou bevindt.
Om nog één persoonlijke illustratie te geven: onlangs kreeg ik een berichtje van iemand die me dierbaar is. Ik gaf betekenis aan het berichtje op een manier die bij mij onbewust een angstig gevoel aanwakkerde. De betekenis was gebaseerd op eerdere ervaringen. Ik was die dag niet te genieten en kon mijn hoofd er niet bijhouden. Ik voelde lichte paniek en onrust in mijn lijf. Bang dat er iets zou gebeuren. Op het moment dat ik merkte hoe heftig ik reageerde op de betekenis die ik had gegeven aan het berichtje, maakte ik me ervan los. Ik vroeg me af of ik werkelijk in staat was om te weten wat het berichtje inhield. Wat maakte eigenlijk dat ik er überhaupt betekenis aan gaf? Controle? Dus kennelijk was ik ergens bang voor? Wat zorgt er in mij voor dat ik daar zoveel onrust bij voelde? En toen ik daar het antwoord op had, kon ik het loslaten. Die onrust ging over iets in mij waarop ik niet vertrouwde en had ik geprojecteerd op het berichtje. En ik ben alleen verantwoordelijk voor datgene wat zich in mij afspeelt. En alleen datgene wat zich in mij afspeelt, kan ik veranderen.
Langdurig rust ervaren gaat dus niet over de omstandigheden beteugelen. Hoewel een stemmetje in mij nu wel zegt dat het erg fijn zou zijn als de omstandigheden meewerken. Integendeel. Rust vinden is het proces waarin we datgene wat we buiten onszelf leggen en leidt tot negatieve emotie, terughalen naar onszelf. Als we vervolgens vanuit een milde, zachte blik naar binnen kijken, zien we wat er zich in onszelf afspeelt en leren we alles in onszelf kennen. Dat zorgt voor rust. Iets waar we mogelijk nog geen oog voor hadden, krijgt nu de aandacht die het vraagt. Rust ontstaat wanneer angst ruimte maakt voor liefde.
door Barbara Veldt | aug 15, 2019 | Geen categorie, Inspiratie, Leiderschap, Persoonlijke ontwikkeling, Psychologie
‘Barbara, zo vaak hebben wij het gehad over jezelf laten zien. Nu doe ik dat – laat m’n emoties zien, mijn gedachten, spreek me uit en weet je wat; ik kom erachter dat sommigen daar niets mee kunnen. Ze trekken zich terug, laten niets meer horen’. Ik luister. Ze gaat verder; ‘ik vind het heel naar, voel me naakter dan naakt en kennelijk schrikt het mensen af’. Ik wacht nog even. De ruimte geeft haar de gelegenheid om ook aan mij haar gekwetstheid hierover te laten zien. Ik kijk haar aan. Zij vervolgt; ‘ik wil mensen niet tot last zijn. Het voelt alsof ik dat nu wel ben’. Toch?! Ze wendt haar blik tot mij en kijkt me vragend om bevestiging aan. Langza am stel ik de vraag of ze ook andere ervaringen heeft met zichzelf laten zien. Nu is zij het die pauzeert. En dan verandert haar gezichtsuitdrukking. Deze wordt zachter, opener. ‘Jawel’, zegt ze; ‘Een aantal mensen bellen wat vaker, appen me om te vragen hoe het is. En mijn beste vriendin komt vanavond voor me koken’. ‘Maar’ voegt ze er snel aan toe; ‘vooral mijn familie kan er dus helemaal niets mee’. Die voelde ik aankomen. Ze zucht.
Het is verdrietig om te bemerken dat het laten zien van jezelf, anderen afschrikt. Heel verdrietig zelfs. Zeker en bovenal als het je familie betreft. We willen tenslotte niets liever dan gezien en gehoord worden én dat we in onze kwetsbaarheid ontvangen worden. De werkelijkheid is echter dat diezelfde kwetsbaarheid zo krachtig is dat anderen er bang van worden. Zich tekort voelen schieten of het dermate pijnlijke plekken van de ander aanraakt, dat het zo snel mogelijk toegedekt wordt. Er van weg draaien is een vorm van bescherming. En helaas betreft dat niet zelden het gezin, je familie waarbinnen je geleerd hebt om je niet uit te spreken, door te gaan – rug recht, neus vooruit – en net te doen of datgene waar we het niet over hebben, er ook niet is.
Jouw kwetsbare kracht maakt anderen onzeker. It’s part of the deal. Laat je niet ontmoedigen. Het gaat namelijk om jou. Alleen om jou. Door jezelf te laten zien wordt je vrijer, lichter, krachtiger en liefdevoller naar jezelf toe. In het jezelf laten zien, ben je in staat al je emoties te omarmen. Door jezelf te laten zien, trek je mensen aan die hetzelfde wensen voor zichzelf. En ja, door jezelf te laten zien wordt ook helder welke mensen er niet of nog niet aan toe zijn om zich te openen. Om zichzelf te zien in het licht van jouw licht. Accepteren dat dat zo is. En keuzes maken aan wie je jezelf toont. In ieder geval aan jezelf.
door Barbara Veldt | jul 2, 2019 | Geen categorie, Hulpverlening, Inspiratie, Leiderschap, Psychologie
Vorige week stuurde iemand mij deze foto toe van de Dalai Lama. Ik was er door geraakt. Serieus. De tekst verwoordt spot on waar mijn gevoel van de laatste tijd over gaat. En waar ik zelf – heel eerlijk – ook mee worstel als mijn vizier bij momenten wat troebeler oogt. We willen allemaal minder werken, meer verdienen, zichtbaar zijn, waardering krijgen en nog meer aanzien. Zelfs als ik dit schrijf, zegt een stemmetje in mij; ‘en hoe zit dat dan met jou?’. Vanmiddag zei een vriendin; ‘Barbara, als ik jou morgen 5 ton geef, sta jij overmorgen gewoon weer op om naar je werk te gaan’. ‘Jij houdt van wat je doet’. En het klopt. En toch kijk ik weleens om mij heen (jawel) en verwonder ik mij over hoeveel mensen bezig zijn om succesvol te zijn of te worden. Om nog meer geld te verdienen. In mijn vak lijken mensen steeds vaker ‘guru-allures’ te hebben. Kritiek wordt uitgebannen, is een no-go, en volgelingen worden gecultiveerd.
Ik las vorige week een angstaanjagend artikel in de Volkskrant van iemand die ik best hoog ‘had’ zitten maar die zichzelf verloren lijkt te hebben in groupie-achtig gedrag van studenten en het vragen van excessief veel geld. En voor de helderheid: we hebben het hier over een therapie-vorm aan mensen die om hulp vragen. Dit heeft niets meer te maken met dienstbaarheid maar alles met een onbedwingbare hang naar succesvol zijn. We verliezen onze eigen integriteit uit het oog. Begrijp me niet verkeerd; ik ben niet tegen succes en ik ben ook niet tegen vercommercialisering van dienstverlening in de vorm van coaching, counselling, therapie of al wat meer zij. De mens is meer dan ooit tevoren bezig met persoonlijke ontwikkeling. Ik geloof alleen wel dat we doorslaan. Dat we niet meer alleen de primaire focus hebben op de medemens maar vooral op onze eigen zichtbaarheid. En wellicht doe ik dit zelf ook. Al is het maar om op deze pagina te schrijven. Toch ken ik mijn eigen intenties. Weet ik wat mijn drijfveren zijn. Mijn coach herinnert me hier elke keer, zelfs ongevraagd, aan. Met liefdevolle dank.
Ik wens voor jou, voor mij en deze planeet dat we met elkaar streven naar succesvol zijn in vrede stichten, in de wereld een stukje mooier maken, in van betekenis mogen zijn, in helen en delen, in verhalen vertellen door de generaties heen, in toegewijd zijn naar onszelf zodat we onze kinderen en anderen mogen dienen en last but not least in aanwezige liefde ons wel bevinden. En nu heb ik te praktiseren waartoe ik uitnodig. Ik heb mijn vriendin die me 5 ton wilde geven, gevraagd om me een draai om mijn oren te geven als ik ooit iets ander laat zien dan dat wat ik voorsta. Dus dat. No pressure.
Recente reacties